Η πλειοψηφία των χιλιάδων ανδρών και γυναικών που συμπαραστάθηκαν στους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, δεν είναι ενεργούμενα κομμάτων, είναι ενεργοί πολίτες που θέλουν να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα. Η ασφάλεια αγγίζει τον πυρήνα της κανονικότητας και της ζωής.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πολιτικά σε δύσκολη θέση γιατί χειρίστηκε την υπόθεση λάθος. Υπήρχε ένας απλός τρόπος διαχείρισης αυτής της κατάστασης: να παραμερίσει και να αφήσει το λόγο στους ειδικούς και να αρκεστεί στη διαβεβαίωση ότι θα εγγυηθεί να λάμψει η αλήθεια.
Ωστόσο, και η αντιπολίτευση αξιολογείται. Η απαίτηση για αλήθεια είναι θεμιτή και επιβεβλημένη στάση, αλλά η μικροκομματική εκμετάλλευση του πόνου – ιδίως από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που είδε μιά ευκαιρία να πάρει εκδίκηση για το Μάτι – δεν συνάδει με την τραγωδία. Δεν είναι όλα θεμιτά στην πολιτική σύγκρουση, όταν μάλιστα αφορά ένα βαθύ εθνικό τραύμα.
Η συγκάλυψη είναι βαριά λέξη, το φωνάζει η αντιπολίτευση. Κανένας όμως δεν έχει εξηγήσει μέχρι στιγμής, τι είναι ακριβώς αυτό που συγκαλύπτεται, μόνο υπονοούμενα ή θεωρίες συνωμοσίας.
Λέγεται ότι υπάρχει συγκάλυψη για τα ηχητικά από τις συνομιλίες των σταθμαρχών και μηχανοδηγών στο επίδικο διάστημα της σύγκρουσης.
Το Ε.Μ.Π. που έλαβε εντολή διερεύνησης του σκληρού δίσκου αποφαίνεται ότι δεν εντοπίζονται αλλοιώσεις στις συνομιλίες.
Ως προς το βενζόλιο, δεν νομίζετε ότι είναι κομμάτι απίθανο να κάνει πλάτες ο Μητσοτάκης σε όποιον μετέφερε παράνομο φορτίο; Με 57 νεκρούς δεν καλύπτεις ούτε τη μάνα σου.
Ως προς την περίφημη δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέα αφορούσε συμβάσεις, όχι το δυστύχημα.
Η απαίτηση για αλήθεια και γρήγορη πρόοδο της διαδικασίας, συγκρούεται με το χρόνο που απαιτεί η επιστημονικώς άρτια διερεύνηση όλων των πτυχών της υπόθεσης.
Πάντα μου έκανε εντύπωση η βεβαιότητα με την οποία τοποθετούνται κάποιοι στο δημόσιο διάλογο για θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις ή αποφαίνονται χωρίς να έχουν στοιχειώδη γνώση της δικογραφίας.
Υπάρχει κίνδυνος ο τελικός λόγος του εφέτη ανακριτή να είναι ανεπαρκής πολύ πριν από το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας, ιδίως εάν το αποτέλεσμα δεν οδηγήσει σε ποινικές ευθύνες κυβερνητικών στελεχών.
Όταν η απόδοση ευθυνών, πραγματικών ή υποτιθέμενων μιας υπόθεσης, μετατίθεται στην κομματική φανφάρα, τότε είναι η Δικαιοσύνη που ακυρώνεται.
Όταν οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, καταλήγουμε σε ανώμαλες καταστάσεις.
Εδώ ακριβώς βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι θεωρίες συνωμοσίας. Όχι άλλη «αντιπολίτευση των γεγονότων».
Υ.Γ.: Το ακραίο πιο εύπεπτο από το ήπιο.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
